|
|||
MEDDLE |
ONE
OF THESE DAYS (INSTRUMENTAL) |
ONE
OF THESE DAYS
(Waters, Wright, Mason, Gilmour)
|
UNO DE ESTOS DÍAS |
One of these days, I'm going to cut you into little pieces.(INSTRUMENTAL) |
Uno de estos dias te voy a cortar en pequeños pedazos.(INSTRUMENTAL) |
QUALQUER DIA DESSES |
CALQUER DÍA DESTES |
Qualquer dia desses, vou te cortar em pequenos pedacinhos.(INSTRUMENTAL) |
Calquer día destes, eiche esnaquizar.(INSTRUMENTAL) |
A
PILLOW OF WINDS
(Waters, Gilmour)
|
UNA ALMOADA DE VIENTOS |
A cloud of eiderdown Draws around me Softening a sound. Sleepy time, and I lie, With my love by my side, And she's breathing low. And the candle dies. When night comes down You lock the door. The book falls to the floor. As darkness falls The waves roll by, The seasons change The wind is wry. Now wakes the hour Now sleeps the swan Behold the dream The dream is gone. Green fields are calling It's falling, in a golden door. And deep beneath the ground, The early morning sounds And I go down. Sleepy time, and I lie, With my love by my side, And she's breathing low. And I rise, like a bird, In the haze, when the first rays Touch the sky. And the night wings die. |
Una nube de edredón dibuja alrededor de mí mitigando un sonido. Tiempo soñoliento cuando descanso con mi amor a mi lado, ella está respirando suavemente. Y la vela se apaga. Cuando viene la noche cierras la puerta el libro cae al suelo. Mientras, la oscuridad desciende las olas se agitan, las estaciones cambian el viento es calido. Ahora despierta el buho ahora duerme el cisne observa el sueño el sueño se ha ido. Verdes campos de lluvia fría, está cayendo en un dorado amanecer.. Y en la profundidad bajo el suelo, se oye el amanecer y desciendo. Tiempo soñoliento cuando descanso con mi amor a mi lado, ella está respirando suavemente. Y asciendo, como un pájaro, en la niebla, cuando los primeros rayos tocan el cielo, y el viento de la noche muere. |
TRAVESSEIRO DE VENTOS |
UNHA ALMOFADA DE VENTOS |
Uma núvem de edredom desenha-se ao meu redor abafando os sons. Tempo sonolento quando descnaso com meu amor ao meu lado. Ela está respirando suavemente ao meu lado, e uma vela se apaga. Quando chega a noite você fecha a porta e o livro cai ao chão. A penumbra chega, as ondas se agitam, as estações mudam, o vento é morno. Agora a coruja acorda, agora o cisne dorme. Contemple o sonho... o sonho se foi. Campos verdejantes, uma chuva fria caindo no dourado amanhecer. Desço às profundezas do solo com os sons do amanhecer. Tempo sonolento quando eu descanso com meu amor ao meu lado. Ela está respirando suavemente. E eu vôo como um pássaro na névoa quando os primeiros raios de sol tocam o céu e os ventos da noite se vão. |
Unha nube de edredón debuxa ó redor de in mitigando un son. Tempo dormido cando descanso co meu amor á beira ela está respirando suavemente. E a candea apágase cando volta a noite cérra-la porta o libro cae ó chan. Mentras a escuridade míngua, as ondas altéranse as estacións trocan, o vento é morno. agora desperta o bufo, agora dorme o cisne ovserva o sono. Verdes campos de choiva fría, cae nun dourado amencer, e na profundidade baixo o chan, oese o amencer e eu baixo. Tempo dormido cando descanso co meu amor á beira ela está respirando suavemente e baixa coma un paxaro na brétema cando os primeiros raios tocan o ceo e o vento da noite morre. |
|
INTREPIDO |
You say the hill's too steep to climb Climb it. You say you'd like to see me try Climbing. You pick the place and I'll choose the time And I'll climb That hill in my own way. Just wait a while for the right day. And as I rise above the tree lines and the clouds I look down, hearing the sound of the things you've said today. Fearlessly the idiot faced the crowdSmiling. Merciless the magistrate turns 'round Frowning. And who's the fool who wears the crown? And go down, in your own way And every day is the right day And as you rise above the fear-lines in his brow You look down, hearing the sound of the faces in the crowd. |
Dices que la colina es demasiado inclinada para escalar. Simplemente escala. Dices que te gustaría verme intentar escalar. Escoge el lugar y yo elegiré el momento y escalaré esa colina a mi manera. Solo espera un poco hasta el día oportuno. Y mientras asciendo sobre la línea de los árboles y las nubes miro abajo, Escucha el sonido de las cosas que hoy dijiste. Intrépido el idiota se enfrento a la multitud sonriendo. Despiadadamente el magistrado se volvió frunciendo el ceño y ¿Quién es el tonto que lleva la corona? y baja a tu manera y cualquier día es el oportuno y mientras asciendes sobre las temerosas líneas de su cumbre mira abajo, escucha el sonido de las caras en la multitud. |
SEM MEDO |
SEN MEDO |
Você diz que a montanha é muito ingreme para escalar. Você diz que gostaria de me ver tentar escalar. Você marca o local e eu escolho a hora e eu escalarei aquela montanha ao meu próprio jeito. Apenas espere um pouco pelo dia certo. E assim que eu chegar acima da linha das árvores e das nuvens eu olharei para baixo lembrando-me das coisas que você disse hoje. Corajosamente o idiota encarou a multidão, sorrindo. Friamente o magistrado vira-se carrancudo. Quem for tolo que use a coroa do jeito que quiser. Todo dia é o dia certo. E enquanto você forma rugas de medo em na testa do tolo, você olha para baixo e ouve as vozes das caras na multidão. |
Dis que o monte é moi inclinado pra gravear, sinxelamente gravea. dis que che gostaría verme intentando gravear ese monte ó meu xeito. Só agarda un pouco ata o día preciso E namentras subo sobor da liña das árbores e as nubes, miro abaixo. Escoita o son das cousas que dixestes hoxe Atrevido idiota que se enfrontou á multitude sorrindo. Cabronamente o maxistrado volveuse con mala cara e ¿Quen é o parvo que leva a coroa? e baixa a túa maneira e calquer día é o oportuno e namentres subes as temerosas liñas do cumio mira abaixo, escoita o son das facianas na multitude. |
|
SAN TROPEZ |
As I reach for a peach Slide a rind down behind The sofa in San Tropez. Breakin' a stick with a brick on the sand. Ridin' a wave In the wake of an old sedan. Sleepin' alone in the Drone of the darkness, Scratched by the sand that Fell from my love, Deep in my dreams and I Still hear her callin' "If you're alone, I'll come home." Backward and homebound, The pigeon, the dove, Gone with the wind And the rain, on an airplane. Owning a home With no silver spoon, I'm drinking champagne Like a good tycoon. Sooner than wait for A break in the weather, I'll gather my far-flung Thoughts together. Speeding away On the wind to a new day. And if you're alone I'll come home. And I pause for a while By a country style And listen to the things they say. Diggin' for gold With a hoe in my hand. Open a book Take a look at the way things stand. And you're leading me down To the place by the sea. I hear your soft voice Calling to me. Making a date for Later by phone And if you're alone I'll come home. |
Cuando me dispongo a coger un melocotón la cascara se desliza hacia abajo, detrás el sofa en San Tropez. Rompiendo un palo con un ladrillo en la arena, Montando en una ola en el despertar de un viejo sedan. Durmiendo solo en el zumbido de la oscuridad, arañado por la arena que dejó mi amor. En la profundidad de mis sueños todavía la puedo oír diciendo "Sí estás solo, volveré a casa" Lentamente y de regreso al hogar, el palomo y la paloma, se fueron con el viento y la lluvia, en un avión. Poseyendo una casa sin cuchara de plata, estoy bebiendo champagne como un buen magnate. Antes que esperar que cambie el tiempo, pondré en orden mis vastos pensamientos. Corriendo lejos en el viento de un nuevo día. Si estas solo volveré a casa. Y paro por un momento n una ciudad con estilo y escucha las cosas que dicen. Escavando en busca de oro con un agujero en mi mano. Abre el libro echa un vistazo a como están las cosas. Y me estás llevando abajo, a el lugar por el mar. Oigo tu suave voz llamándome. Concertando una cita para más tarde por teléfono Y si estás solo volveré a casa. |
SAN TROPEZ |
SAN TROPEZ |
Enquanto eu pego um pêssego, eu me acomodo em um sofá em San Tropez. Estou quebrando uma vara com um tijolo na areia, aproveitando a vida na traseira de um velho sedã e dormindo sozinho no barulho da noite arranhado pela areia que caiu do seu amor. No fundo dos meus sonhos eu ainda posso ouvir seus chamados. Se você estiver sozinha eu voltarei para casa. Voltando para casa, o pombo, a pomba, vão com o vento e a chuva em um avião. Morando em uma casa sem talheres de prata eu estou bebendo champanhe como um grande magnata. Antes do que o esperadoorganizarei meus pensamentos esparsos aproveitando o vento de um novo dia. E se você estiver sozinha, eu voltarei para casa. Paro por um instante em uma estradinha bucólica e me lembro das coisas que eles dizem. Dizem que eu estou procurando ouro com uma enxada nas mãos. Preste atenção, veja como as coisas ficaram. "Você me levaria para a praia?" eu ouço a sua voz suave me chamando, marcando um encontro para mais tarde pelo telefone. Se você estiver sozinha, eu voltarei para casa. |
Cando me propoño a coller un pexego a monda escorrega cara abaixo detrás do sofá en Sant Tropez. Rachando un pau cun ladrillo na area, montando nunha onda no despertar dun vello sedan. Durmindo só no zunido da escuridade rabuñando pola area que deixou o meu amor. Na profundidade dos meus sonos aínda pódoa ouvir dicir "Si estás só voltarei ó fogar" paseliñamente e de volta ó fogar, o pombo e a pomba foronse co vento e a choiva, nun avión. Poseíndo un fogar sen culler de prata estou bebendo champaña coma un bo ricachón. Antes que agardar a que troque o tempo, parei en onde os meus pensamenteos mas bastos. Correondo lonxe no vento dun novo día. Si estás só voltarei ó fogar E paro por un intre nunha cidade con estilo I escoita as cousas que din Escaravellando en busca de ouro cun buraco na miña man Abre o libro e vota unha ollada para saber como estan as cousas E lévasme abaixo ó lugar polo mar Oio a túa voz feble chamándome Acordando unha cita pra máis tarde por teléfono, si estás só voltarei á fogar. |
SEAMUS
(Waters, Wright, Mason, Gilmour)
|
SEAMUS |
I was in the kitchen, Seamus, that's the dog, was outside. Well, I was in the kitchen, Seamus, my old hound, was outside. Well, the sun sinks slowly But my old hound just sat right down and cried. |
Yo estaba en la cocina, Seamus, ese viejo perro, estaba afuera. Bien, yo estaba en la cocina, Semus mi viejo sabueso, estaba fuera. Bien, el sol se ponia lentamente pero mi viejo sabueso se sentó y auyó. |
SEAMUS |
SEAMUS |
Eu estava na cozinha, Seamus, (esse é o cachorro), estava lá fora. Bem, eu estava na cozinha, Seamus, meu velho sabujo, estava lá fora. Bem, o sol se punha lentamente e meu velho sabujo sentou-se e uivou |
Eu atopábame na cociña, Semaus, ese vello can atopábase fora. Ben, au atopábame na cociña, Seamus, o meu vello sabueso, atopábase fora. Ben, o sol púñase pasoliñamente pero o meu vello sabueso sentouse e ouveou. |
ECHOES
(Waters, Wright, Mason, Gilmour)
|
ECOS |
Overhead the albatross Hangs motionless upon the air And deep beneath the rolling waves In labyrinths of coral caves An echo of a distant time Comes willowing across the sand And everything is green and submarine. And no one called us to the land And no one knows the where's or why's. Something stirs and something tries Starts to climb toward the light. Strangers passing in the street By chance two separate glances meet And I am you and what I see is me. And do I take you by the hand And lead you through the land And help me understand The best I can. And no one called us to the land And no one crosses there alive. No one speaks and no one tries No one flies around the sun.... Almost everyday you fall Upon my waking eyes, Inviting and inciting me To rise. And through the window in the wall Come streaming in on sunlight wings A million bright ambassadors of morning. And no one sings me lulabyes And no one makes me close my eyes So I throw the windows wide And call to you across the sky.... |
Por encima el albatros se mantiene inmóvil en el aire y en la profundidad bajo las onduladas olas en laberintos de cuevas de coral el eco de un tiempo distante viene envolviendo a través de la arena y todo es verde y submarino. Y nadie nos mostró la superficie y nadie sabe el dónde o el por qué. Algo se agita y algo intenta comenzar a escalar hacia la luz . Extraños paseando en la calle por accidente dos miradas separadas se encuentran y yo soy tú y a quien veo es a mí. Y te tomo de la mano y te conduzco a través del terreno ayúdame a entender lo mejor que pueda. Y nadie nos llama para seguir adelante y nada nos hace cerrar los ojos. Nadie habla y nadie intenta nadie vuela alrededor del sol... A pesar de todo, todos los días apareces ante mis despiertos ojos, invitando e incitándome a ascender y a través de la ventana en la pared vienen corriendo en alas de luz solar un millón de brillantes embajadores de la mañana Y nadie me canta canciones de cuna y nada me hace cerrar los ojos así, lanzo la ventana lejos y te llamo a través del cielo... |
ECOS |
ECOS |
Lá em cima o albatroz se mantem imóvel no ar. E nas profundezas das ondas, nos labirintos nas cavernas de coral, o eco de um tempo distante vemmágicamente pela areia. E tudo é verde e submarino. Ninguem nos mostrou a terra firme e ninguém sabe aonde nem o porque. Algo se agitou, tentoue começou a subir em direção a luz. Entranhos passando na rua e, acidentalmente dois olhares se encontram. Eu sou você e o que vejo sou eu. Eu te pego pela mão e te conduzo através do terreno. Ajude-me a enteder o melhor que eu puder. E ninguém nos chama para seguir adiante e ninguém nos obriga a fechar nossos olhos. Ninguém fala e ninguém experimenta, ninguém voa ao redor do sol. Entretando todos os dias você aparece nos meus olhos atentos, me convidando e incitando a subir. E através da janela na parede entram agitados raios da luz do sol, milhares de brilhantes anunciadores da manhã. Ninguém me canta canções de ninar e ninguém me faz fechar meus olhos. Então escancaro a janela e te chamo através do céu. |
Por riba o albatros mantense inmóvil no aire e na profundidade baixo as onduladas ondas en labrintos de coral o eco dun tempo distante ven envolvendo a traverso da area e todo é verde e submarino e ninguén nos amosa a superficie e ninguen sabe o onde ou o porqué Algo se altera e algo intenta comenzar a gravear cara a luz. Estranos paseando na rua por accidente dúas olladas separadas atópanse. Eu son ti e a quen vexo é a min e cólloche da man e conduzoche atrabeso do terreo axúdame a entender o mellor que poida e ninguén nos chama pra seguir adiante, e nada nos fai pecha-los ollos. Ninguén fala e ninguén intenta, ninguén voa ó redor do sol A perares de todo, tódolos días apareces diante dos meus ollos despertos convidando e inducindo a trepar e a traveso da fiestra na parede veñen correndo en ás de luz solar un millón de brilantes embaixadores da mañá e ninguén me canta cancións de berce e nada me fai pecha-los ollos así guindo a fiestra lonxe e chámoche a traveso do ceo. |